Filipijnen!

Heey!

Een mooi moment om even wat te bloggen. Ik lig in de common room van ons verblijf in Siquijor (wij zeggen Sickywhore). Vandaag ga ik lekker helemaal niks doen behalve cappuccinoshakes bestellen. De laatste 2 dagen wat ziekjes geweest met 39 graden koorts, dus een rustdag leek me een goed idee. Beetje jammer alleen dat 30 meter naast me iemand losgaat met een kettingzaag... -.-

Oke, de Filipijnen! We kwamen aan in Manila en dat zou een van de slechtste plekken zijn om te leven. Misschien omdat we het ergste hadden verwacht viel het wel mee. Het is alleen niet echt een goed teken als je toeristen moet gaan waarschuwen voor je landgenoten dat ze nogal graag aan je tas zitten. Het is wel druk en smerig. Zoals je olie in water kan zien drijven, kan je in Manila dat in de wolken zien. Niet al te best.. De volgende dag meteen richting het noorden vertrokken. We namen geen directe bus naar onze bestemming, maar eentje via Baguio. In Baguio is Julius bijna bestolen van zijn fototoestel. Zijn rugzak was al opengemaakt en toen de man zijn hand er voor de laatste keer instak om de camera te pakken, zag ik in mijn ooghoek een hand bij Julius zijn rug. Meteen begonnen met schreeuwen tegen die vent en hem vastgegrepen, hij werd er nogal angstig van en kon niet vaak genoeg zeggen dat hij niks had gepakt :) Toen inderdaad bleek dat hij niks had en ik hem weer losliet, liep hij snel en de hele tijd achteromkijkend of ik nog achter hem aanzat weg ^^

Toen de aansluitende bus genomen naar Banaue waar eigenlijk geen plek meer was. Dat betekende dat we wel meekonden in de nachtbus, maar dat we op een plastic stoeltje in het gangpad moesten zitten. Acht uur lang in een snikhete bus gezeten (alle Filippino's weigerden om ff een raampje open te zetten) op een stoeltje dat alle kanten opging. Beste nacht ooit. De rijstterassen in Banaue en Batad waren erg mooi. Mooie uitzichtpunten en we hebben ook een dagtrekking erdoorheen gedaan.

Vlakbij lag Sagada waar de locals worden begraven in grafkisten aan steile rotsen en je kon er ook een grottrekking doen. Je had de keuze uit een grote en kleine grot of alleen de kleine. Wij gingen voor allebei uiteraard onder begeleiding van een gids. Toen we de grot ingingen zei de gids opeens dat we het eigenlijk beter op onze slippers konden doen.. Tsja die had ik niet bij me, ik had goede stevige schoenen aan.. Kom op.. Je gaat door een grot heen voor 3 uur.. Na ongeveer 8 minuten glibberen en glijden op gladde rotsen, waarbij ik al 10x mijn enkel had kunnen breken, kwamen we aan bij een kleine opening in de grond. Ik moest door dat gat mijn voet neerzetten op een glad stukje rots daar ergens onder en dan een touw grijpen. Oke dat kan nog zou je denken.. Enig probleem was dat het gat 5 meter diep was.. Ik had de hele tijd al nul grip en dan moest ik nu door een gat op een glad stukje rots gaan staan en hopen dat ik niet zo uitglijden en hopen dat ik het touw zou pakken en dan mezelf 5 meter naar beneden laten zakken zonder enige vorm van grip om dat touw heen. Ik zag mezelf alleen maar onder het bloed en in een onmogelijke houding daar beneden op de rotsen liggen na een val van 5 meter, dus ik ben maar teruggegaan. Julius is doorgegaan, maar was blij dat ik niet verder was gegaan en dat hij er zelf heelhuids uit is gekomen. De gids vertelde ook later dat ik vanwege mijn lengte ergens misschien lastig doorheen was gekomen en dat de Filippino's die grot niet willen doen omdat het te gevaarlijk is... Goed om achteraf te weten.. De kleine grot was easy en wel leuk overigens.

Na Sagada nog snel naar Vigan geweest, een oude Spaanse koloniale stad. Beetje jammer is alleen dat eigenlijk maar 1 straat dat Spaanse gevoel opwekt met de straatkeitjes. Voor Wie is de mol?-kijkers: dat was het stadje met de opdracht om een bepaalde kleur topito vol te maken.

De bus terug naar Manila was ook weer een aparte. De airco had maar één standje: standje vrieskist.. Zoooo verschrikkelijk koud, alle locals wisten dat blijkbaar wel anders neem je niet een muts mee. De stops waren geweldig, helemaal toen er ergens een BBQ stond :)

Onze volgende stop was het eilandje Coron. Daar een tourtje gedaan rond de mooie eilandjes en wat gesnorkeld. Eigenlijk is het meer een plek voor duikers die scheepswrakken willen zien. En toen de boot naar El Nido... Die zou er normaal gesproken zo een 6-7 uur over doen.. Wij vertrokken om 08:30 en kwamen om 20:30 aan. Wat bleek: er was rechts van ons een tyfoon bezig waardoor de zee een beeeeetje ruig was. 12 uur lang op en neer met de neus de golven in. Gelukkig niet zeeziek geworden, de 2 andere passagiers wel ^^ Ook bizar dat je het ene moment nog op een bankje ligt en een seconde later lig je opeens op de bodem van de boot nadat een golf even een tik uitdeelt. Rond 18:00 begon het ook nog eens te onweren, maar toen ben ik gelukkig in slaap gevallen. Dat was best wel eng zo midden op zee allemaal.. De dagen erna waren alle overtochten gecanceld vanwege het weer en ook de kleine tours mochten niet weg van de coast guard, dus we hadden 'geluk'.

Oke, de rest van de Filipijnen in noodvaart: een ondergrondse rivier gezien wat meer op een pretpark leek; de chocolate Hills waren niet bruin maar groen; de kleinste zoogdiertjes lijken op Yoda; het WK leeft hier totaal niet, ze houden van basketbal en boksen; iedereen wil weten hoe lang ik ben en of ik een basketballer ben; ook hier noemen ze me een handsome boy; 23 jarige meisjes met een man van 69, het blijft smerig; niet alle Fransen zijn irritant en contactgestoord; Filippino's zijn gek op karaoke en ze zingen ook echt met volle overgave; Tijd voor een nieuwe cappuccinoshake! :)

Dit verhaal is alweer een paar dagen oud, want de stroom viel uit en daarna was er geen wifi meer.. Inmiddels zitten we in Boracay waar er zo ontzettend gigantisch veel Koreanen, Chinezen en Japanners zijn. Echt niet normaal.. Wel Nederland - Chili gezien en een weddenschap gewonnen over wie zou gaan winnen met 2 Amerikanen. Misschien moeten ze het eerst eens gewoon football gaan noemen in plaats van soccer ^^