Indonesië deel 2

Zoals beloofd het tweede deel van Indonesië (wederom veel later dan verwacht ^^):

Vanuit Bali hebben we de oversteek gemaakt naar Gili Trawangan. Een ontzettend toeristisch klein eilandje voor de noordwest kust van Lombok. De meeste mensen komen daar om op het strand te liggen en 's avonds wat te drinken, maar wij waren daar om ons PADI (duikbrevet) te halen.

De eerste dag moesten we laten zien dat we 10 minuten konden watertrappelen, dat voelde bijna als een belediging met 17 zwemdiploma's op zak ;) Daarna moesten we in het zwembadje even rondsnorkelen en toen begon het echtere werk pas. De duikuitrusting werd uitgelegd, aangetrokken en we mochten het zwembad in. Eerste minuut is wat wennen in zo een pak en de ademhaling is ook wat anders dan snorkelen, maar het wende vrij snel. Een paar oefeningetjes gedaan met het apparaat voor de ademhaling, de luchtzak en het masker. De tweede dag die oefeningen herhaald en weer wat andere dingetjes geleerd, zodat we de derde dag de zee in konden gaan. Wat wel geinig is, is dat als je inademt omhoog gaat en je uitademt naar beneden zakt. Mijn longen zijn blijkbaar erg groot, want als ik inademde kon ik naar de oppervlakte en als ik uitademde lag ik op 3 meter diepte op de bodem van het zwembad...

De derde dag mochten we dan eindelijk de zee in. Opeens zout water in plaats van zwembadwater. Afgedaald naar 6 meter en dan gaat er toch wel een nieuwe wereld open. Allemaal verschillende soorten vissen, koraal en schildpadden om je heen. Heel lastig was die duik niet, je hoefde eigenlijk niet eens wat te doen, want de stroming nam je mee langs een koraalhelling.

De vierde en laatste dag stonden er weer 2 duiken op het programma. Deze keer zouden we niet naar 12 meter diepte gaan, maar naar 18 meter naar Shark point. En inderdaad waren er op shark point sharks te zien. Geen grote haaien, maar babyhaaitjes die zich onder het koraal verscholen. De laatste duik was bij Turtle Point en de naam geeft het al aan: er waren schildpadden te zien :) Wel mooi die oude grote beesten die zich totaal niet druk maken over dat jij een meter van ze vandaan dobbert. Een beetje op de bodem liggen en eten is natuurlijk ook veel boeiender dan weer zo een duiker. Op het droge nog even het theorie examen gemaakt, waarna we nu officieel tot 18 meter mogen duiken :) Jeeeeej!

We hadden even genoeg van de zee, dus besloten we om de Rinjani vulkaantrekking van 3 dagen op Lombok te doen. We waren met een groep van 12 mensen: 2 Nederlanders, 2 Belgen, 3 Oostenrijkers, 2 Fransen, 2 Spanjaarden en een Amerikaanse. De eerste dag moesten we ongeveer 6 uur lang naar boven lopen. Dat was nog wel redelijk goed te doen, hoewel de Oostenrijkers dit duidelijk meer gewend waren dan de Amerikaanse bijvoorbeeld. Na die 6 uur waren we in de basecamp om naar de top toe te gaan op 3700 meter. We stonden rond 02:15 op om aan de tocht naar de top te beginnen. De gids zei dat normaal gesproken maar 50% de top haalt, dus iedereen was op het ergste voorbereid. De eerste 2 - 2,5 uur waren pittig, maar nog wel te doen. Het laatste stukje naar de top echter... Één van de zwaarste dingen die ik ooit heb gedaan. Echt afzien was het. De groep liep ook niet meer bij elkaar, de gidsen hielpen 2 meiden omhoog, dus daar had je ook niks meer aan. Het was echt een gevecht tussen jou en die berg. Het stuk wat je omhoog moest zag eruit als een stukje van 10 minuten, maar het duurde wel een uur. Elke 3 stappen die je zette, ging je er weer 2 achteruit doordat de helling bestond uit zand en kleine stenen/rotsen. Ik nam op een gegeven moment 10 stappen en ik was een halve meter achteruit gegaan.. Maar het gevoel als je voor de zonsopkomst de top bereikt maakt het het helemaal waard. De zonsopkomst was niet eens zo heel boeiend, maar op die top staan wel :)

Daarna weer afgedaald naar een meer en gezwommen in de warmwaterbron vlakbij. De laatste dag van de trekking was vrij relaxed, eerst 3 uurtjes omhoog om vervolgens 5 uur naar beneden te lopen. Nouja, lopen.. Een groot deel daarvan hebben Julius en ik samen met de Spanjaarden rennend gedaan. Ideaal terrein daarvoor. Na de trekking zijn we naar Kuta en Senggigi op Lombok gegaan, daar was niet ontzettend veel te doen. De stranden zagen er wel mooi uit.

Na Lombok moesten we weer terug naar Bali, want we hadden een surfweekje geboekt. Een surfweekje met een gezellige groep, waar het merendeel uit Scandinavië kwam. De eerste dag was meteen een goede dag, want dat was mijn verjaardag :) Julius had voor een gigantische taart gezorgd waar ongeveer 30 mensen 2 dagen van hebben kunnen eten.
Het surfen zelf was leuk om te doen. In het begin kan je niks en op het einde kan je toch aardig wat golven pakken en bochten maken. Uiteindelijk heb ik de foto's gekocht die ze voor je maakten en daar was goed op te zien of je een goede dag had. Donderdag lukte helemaal niets en hebben ze maar 7 foto's van me gemaakt. Zaterdag ging het opeens heel goed en daarvan heb ik 82 foto's ^^ Een week was wel genoeg voor een eerste keer, je loopt namelijk nogal wat schaafwondjes op hier en daar.

Toen was het tijd om na een avontuur van 3 maanden afscheid te nemen van Julius: hij ging het ene vertraagde vliegtuig in en ik het nog erger vertraagde andere vliegtuig in. Heel apart om opeens alleen te zijn.
Het was ook tijd om Azië achter me te laten en naar Australië te gaan! Helaas was Azië nogal slecht in mij laten gaan..